Je zien stamelen Ik verzacht jouw tranen met fluisteringen uit mijn hart wil je zonder vermanen helpen bij deze start; bij het ademen van je hart En lijk je niet verder te gaan zelfs niet verder op te durven kijken dan wil ik voor je gaan staan je ogen niet langer laten ontwijken dat wat je zou willen zien Kon ik maar zien wat jij zag waar je naar blijft staren zodat ik al jouw beklag duidelijker kan ervaren Mijn woorden lijken nu zo kaal zo zonder bestaan en doel weergalmen in een lege zaal verliezen elk gevoel om jou nog te raken Ik wil wel schreeuwen maar dat is enkel onmacht alsof het krijsen van de meeuwen het zeggedonder ontkracht nee, het verschil is schrijnend. Dan kan ik enkel fluisteren je met mijn woorden strelen zou je daarna luisteren en gedachten delen tot ik ook zie? Dat duidelijk voor mij verschenen zal me dan dichterbij brengen zal me woorden verlenen en gedachten laten vermengen die ons verder laten zien